Polska Socjalistyczna Partia Pracy - lewicowe ugrupowanie opozycyjne utworzone 2 III 1980 roku w Paryżu przez środowisko pisma "Szerszeń". Na jego czele stał Edmund Bałuka (były przywódca strajku w Stoczni Szczecińskiej w 1970 roku). W kwietniu 1981 roku Bałuka, legitymując się fałszywym paszportem, nielegalnie przybył do Polski, by przystąpić do organizowania struktur partii w kraju (w Szczecinie, Bielsku-Białej, Starachowicach i Poznaniu). Główni działacze PSPP to: Edmund Bałuka, Françoise Breton-Baluka, Tadeusz Lichota, Witold Romanowski, Tadeusz Szulc, Krzysztof Sander. Partia wydawała „Biuletyn PSPP”. 13 grudnia 1981 roku Bałuka został internowany a w czerwcu 1982 roku aresztowany i skazany na 5 lat więzienia. PSPP prowadziła konspiracyjną działalność do 1984 roku.
Program partii sformułowany został w 13 punktach:
PSPP przez propagandę PZPR klasyfikowana była jako partia trockistowska, natomiast trockiści zarzucali grupie Bałuki tendencje nacjonalistyczne.